Link

Als vrijwilliger op asielzoekerscentra en in vluchtelingenkampen in Griekenland, zag ik de nasleep van de dramatische gebeurtenissen die zij hadden meegemaakt. Maar ook zag ik de dagelijkse ‘kleinere’ problemen van dichtbij: de taalbarrière, de verveling, de hiërarchie die heerst tussen hulpverleners en vluchtelingen en de nutteloosheid die vluchtelingen vaak voelen. Als ontwerper wilde ik hier iets aan doen. Zo ontstond het idee voor Link: een memoriespel om gelijkwaardige verbinding te leggen, verveling tegen te gaan en van elkaars taal te leren. Ik testte dit idee voor het eerst in een vluchtelingenkamp op Kos. In een lokale copyshop maakte ik kaartjes met daarop een symbool. Van elk kaartje twee, met een andere taal als onderschrift. Tijdens het spelen in het gras gebeurde er iets bijzonders: de taalbarrière werd doorbroken. Maar het spel had nog een groter effect: zij wisten net zoveel als wij. Zij konden vertellen hoe ze ‘school’ in het Syrisch uitspraken en ik in het Nederlands. De hiërarchie die daarvoor heerste verdween. We lachten en leerden samen. De spelers voelden zich naar eigen zeggen op dat moment weer nuttig en gelijkwaardig. Terug in Nederland zou ik dit concept graag door ontwikkelen omdat: Link verassend is omdat het een oldskool spel is in een compleet nieuw én maatschappelijk jasje. Door Link kunnen spelers op een laagdrempelige manier elkaar leren kennen. Je verwacht niet dat je zoveel kunt bereiken met een simpel spelletje. De verassende kracht van Link zit in de eenvoud. Van een idee in een vluchtelingenkamp in Griekenland, tot de uitwerking in Nederland. Ik ben ervan overtuigd dat Link impact kan maken, want iedereen verdient het toch om op een gelijkwaardige manier met elkaar te kunnen communiceren?